با سلامی به شکوه آفتاب مغرب
صحبت کردن از موعود و بحث از آینده
تاریخ قدمتی به درازای تاریخ دارد , ازهمان اول حیات که انسان به
زمین هبوط کرد و در زندان خاک محبوس شد تا خویش را از این وادی
برهاند و آنگاه که هر پیامبری آمد یکی از بشارتهای خویش را آینده
زیبا و سراسر صلح وعدالت برای بشر قرار داد ........
مبحث مهدویت و اعتقاد به ظهور منجی و کسی که بشریت را از شر و فساد
نجات خواهد داد نه تنها یکی از مبانی دینی و اعتقادی شده بلکه از
جنبه اینکه نبرد آخر الزمان , آخرین برخورد خیر وشر است در زمره
مباحث استراتژیک قرار گرفته که غفلت از آن و توجهی که جهان غرب به
این مقوله دارد در صورت غفلت و حتی تغافل و در درجه دوم اهمیت قرار
گرفتن این مبحث ما را در این جهان به سختی و بلکه به تلخی عقب نگاه
خواهد داشت ....................
و بحث در باره موعود در حقیقت خارج از مسایل تئوریک مطرح میشود و
در زمره مباحث عملی و روزمره زندگی داخل میشود که باید با
تلاشی روز افزون در صورت تحقق امر ظهور که دفعی و به یکباره
صورت میگیرد, آمادگی حضور و شرکت در رکاب آخرین سوارکار عدالت را
داشته باشیم و این میسر نیست مگر اینکه , در عمل به عدل در خویشتن
و جامعه کوشا باشیم که دعا در هر امری مخصوصا طلوع آخرین آفتاب, به
عمل است و نه به زبان.................آنگاه با زبان دل یعنی با
زبان حال نه زبان قال , دست به آسمان بلند کنیم و از خداوند فرج
حضرتش را بخواهیم
به امید دیدار روی دوست که
یا ابا صالح متی ترانا و نراک ؟ |